En España, o Cohousing alcanzou unha gran popularidade entre a poboación, abrigo a de avanzada idade, debido aos elevados prezos das residencias privadas e ás súas limitadas prazas, o cal dificulta o acceso a unha vivenda para estes colectivos.
Hoxe, vimos falarvos deste novo modelo de convivencia composto por cooperativas autoxestionadas de persoas maiores que viven nunha contorna deseñada por eles mesmos pero composto por vivendas privadas e adaptadas especialmente ás súas necesidades específicas.
O concepto deste sistema naceu en Dinamarca nos anos 60-70, expandíndose co paso do tempo cara a outros países do norte de Europa chegando a normalizarse esta terminoloxía para definir esta forma de organización do modo de vida das persoas e das súas vivendas.
Existen diversos tipos dentro desta denominación: en contornas rurais ou urbanas; en edificios novos ou rehabilitados; con casas de tipo unifamiliar, encostado ou en bloques… Tamén, os espazos comúns poden estar agrupados ou repartidos entre as persoas que ocupan a propiedade.
A característica principal é que, neste tipo de modelos, os seus integrantes manteñen a súa independencia residencial e económica pero, destínase parte dos seus ingresos á xestión e mantemento das zonas e actividades comúns, podendo custear , por exemplo, a instalación de sistemas de axuda en relación á súa mobilidade dentro da vivenda.
Entre as súas múltiples vantaxes, as persoas que optaron polo cohousing destacan que facilita a convivencia e a cooperación entre os residentes, así como a centralización de equipamentos e servizos, o que termina achegando beneficios sociais, económicos e medioambientais.
En España, existe a plataforma “ Cohousing Spain”, a través da cal podemos informarnos sobre todo o relacionado con este sistema, resolver algunha dúbida respecto diso, estar ao día de ofertas de prazas dentro destes sistemas e coñecer opinións de usuarios que xa optaron por este tipo de sistema.
Que vos parecen este tipo de modelos alternativos?